31 января 2023 года в Музее обороны Брестской крепости ГУ «Мемориальный комплекс «Брестская крепость-герой»  подписано положение о реализации проекта «Живая память благодарных поколений» (г. Брест) в рамках акции «Дети Беларуси – ветеранам и будущим поколениям».

Это событие дало старт акции по сбору монет для установления памятного знака. В рамках акции «Дети Беларуси – ветеранам и будущим поколениям» в 2022 году памятный знак был установлен в г. Минске. В 2023 году запланирована установка знаков в г. Бресте и г. Москве. В сплав, из которого будет создан памятный знак, будут добавлены советские медные монеты. Это позволит соединить нынешние и будущие поколения каждого, кто принёс монету для памятного знака.

Формирование личности ребенка, его воспитание начинаются с воспитания чувств через мир положительных эмоций, через обязательное приобщение к культуре, обеспечение духовной и интеллектуальной пищей, в которой он так нуждается. Гражданско-патриотическое воспитание формирует не просто законопослушного гражданина, а человека, осознанно и активно исполняющего свой гражданский долг. Оно предполагает привитие уважения к Государственному флагу и гербу Республики Беларусь, героическому и историческому прошлому, культуре своего народа, любви к родному языку, красотам родной природы.

Целью гражданско-патриотического воспитания является воспитание гуманной, духовно-нравственной личности, достойных будущих граждан Беларуси, патриотов своего Отечества. Для достижения этой цели необходимо решение многих задач, одна из которых — воспитание гражданско-патриотических чувств посредством изучения государственной символики Республики Беларусь: знакомство с гербом, флагом, воспитание уважительного отношения к символам государства. Гражданско-патриотическое воспитание невозможно без ознакомления с родным краем: городами РБ, картой Беларуси, достопримечательностями родной страны.

В основу реализации этих задач положены следующие принципы:

• принцип наглядности — широкое представление соответствующей изучаемому материалу наглядности: иллюстрации, фотографии и т. д.;
• принцип последовательности предполагает планирование изучаемого материала последовательно, чтобы дети усваивали знания постепенно, в определенной системе;
• принцип занимательности — изучаемый материал должен быть интересным, увлекательным для детей;
• принцип доступности – материал должен быть понятен детям дошкольного возраста.

Ознакомление с государственной символикой согласно Учебной программе дошкольного образования начинается в средней группе, а в старшей группе расширяются и обогащаются представления о символике и родной стране. В группах   дошкольного учреждения создаются   уголки государственной символики и центры для ознакомления с белорусской национальной культурой. В процессе специально-организованной и нерегламентированной деятельности ребята знакомятся со значением каждого элемента Государственного герба.

Гражданско–патриотическое воспитание невозможно без ознакомления с родным краем: городами РБ, картой Беларуси, достопримечательностями родной страны. Игра — наиболее естественный и радостный вид деятельности и, именно играя, дети могут лучше усвоить материал, закрепить его. Для ознакомления с городами Беларуси используются иллюстрации, видеоматериал, фотографии и разнообразные дидактические игры: «Узнай по фотографии», «Найди по описанию», «Разбитая картина», «Подбери пару». Игровая среда в группе наполняется дидактическими пособиями для ознакомления с родным краем на основе исторического и краеведческого материала. Дети знакомятся с областными центрами Республики Беларусь: с главным городом нашего государства, столицей Республики Беларусь -городом Минском.

С  помощью видеопрезентаций, чтения художественной литературы обогащаются знания детей  о достопримечательностях страны: памятниках архитектуры, предметах быта наших предков, природе родного края. Возраст воспитанников дошкольного учреждения  не позволяет организовывать  экскурсии на дальние расстояния и в данной ситуации на помощь приходят виртуальные экскурсии. Виртуальные экскурсии помогают познакомить детей с областными центрами  Республики Беларусь, а также с  городами  Могилёвской области.  С  целью полноценного формирования представлений о родном крае широко используется  проектная деятельность. Благодаря экскурсиям по родному городу, посещению музеев, выставок  дети получают значительный объем информации. В доступной и наглядной форме они знакомятся с историей возникновения города, его достопримечательностями, трудовой деятельностью людей, промышленностью, зданиями и учреждениями, знаменитыми земляками. Полученные знания  воспитанники закрепляют в продуктивной деятельности: лепка, аппликация, рисование, конструирование.

От  того, какими глазами ребенок увидел окружающее, от того, что поразило его во­ображение, от того, какие уроки извлек он из объяснений о событиях современности и историческом прошлом страны, зависит и становление личности гражданина. Дети – наше будущее. Важно своевременно научить их любить и беречь все, что создано старшим поколением: свободу, независимость, мир, Отечество.

Главное достояние Брестского региона – его люди. Среди знаменитостей родом из Брестской области: писатели, ученые, актёры, музыканты и другие известные люди

На Брестчине родились:

 Наполеон Орда (11 февраля 1807г - 26 апреля 1883г) 

Белорусский, литовский и польский литератор, музыкант, композитор, художник, скульптор, педагог. Имя художника и его творчество хорошо известны в Беларуси и Польше. 

Афанасий Филиппович (Афанасий Брестский)

Беларусский церковный и общественный деятель, игумен брестский, писатель-полемист. Канонизирован православной церковью в 1649 г.

 Янищиц Евгения Иосифовна (20 ноября 1948г - 25 ноября 1988г)

Белорусская советская поэтесса. Для ее стихов характерны размышления о жизни, родном крае, героическом прошлом и настоящем, темы дружбы, любви, материнства. С самого первого сборника тема родной земли становится визитной карточкой поэзии Е.Янищиц

Пташук Михаил Николаевич (28 января 1943г - 26 апреля 2002г)

Белорусский кинорежиссёр, сценарист, продюсер. Народный артист БССР. Режиссёр фильмов «Лесные качели», «Возьму твою боль», «Чёрный замок Ольшанский», «Игра воображения», «В августе 44-го…» и других.

Карват Уладзімір Мікалаевіч (28 ноября 1958 -23 мая 1996)

 Герой Беларусi, беларускі ваенны лётчык першага класа, падпалкоўнік, начальнік паветрана-агнявой падрыхтоўкі 61-й авіябазы, дыслацыраванай у горадзе Баранавічы. Загінуў 23 мая 1996 года пры выкананні вучэбна-трэніровачнага палёту, спрабуючы адвесці самалёт, які страціў кіраванне і падаў, ад населенага пункта.

 

Кузьмич Николай Петрович  28 ноября 1950г

Белорусский художник-ювелир, работающий в области ювелирного искусства. Самой известной работой является обновленный крест Евфросиньи Полоцкой. Работал над созданием раки для мощей Святой Ефросиньи Полоцкой.

Ю́лия Ви́кторовна Нестере́нко 15 июня 1979 года

Белорусская легкоатлетка, олимпийская чемпионка в беге на 100 метров (2004). Лучшая спортсменка Беларуси по версии газеты «Спортивная панорама» (2004). Заслуженный мастер спорта (2005).

У нашай дзіцячай установе есць дзень  - чацверг, для зносін з дзецьмі на нацыянальнай мове. У гэты дзень, пачынаючы з прыёму дзяцей і заканчваючы працоўны дзень, з выхаванцамі размаўляюць на беларускай мове. Выключэнне складае спецыяльна-арганізаваная дзейнасць, падчас якой маляўняты засвойваюць матэматычныя тэрміны, назвы прыёмаў лепкі, малявання, аплікацыі і іншае.
             Ранішняя зарадка пачынаецца з беларускай музыкі. Падчас усіх рэжымных момантаў выхаванцы знаёмяцца з беларускімі назвамі прыродных з'яў, посуду, мэблі, адзення, частак цела чалавека і т.д. На  фізкультурных і музычных занятках выхаванцам прапануюцца народныя гульні рознай рухомасці, народныя песні, пацешкі, прыказкі і прымаўкі.
           На навучальны год запланавана абставляваць Беларускі куток ў групах, дзе будуць прапанавацца кнігі розных жанраў на беларускай мове, партрэты  беларускіх пісьменнікаў і мастакоў, работы прадуктыунай дзейнасці дзяцей.
Найбольшая праца па навучанню дзяцей беларускай мове праводзіцца ў старэйшых групах. На занятках з выхаванцамі актыўна выкарыстоўваецца наглядны матэрыял з серый “Свет дзяцінства”, “Старонкі роднай зямлі”. У міракабінетах выхавацелей прысутствует метадычная літаратура на беларускай мове, якой яны карыстуюцца пры навучанні дзяцей. Ва ўсіх группах  есць хрэстаматыі для дашкольнікау “Залатая скарбонка”. Кніга змяшчае творы мастацкай літаратуры і фальклору, якія ўваходзяць у праграму дашкольнай адукацыі. Музычным кіраўніком запланаваны фальклорныя святы: “Каляда, каляда, Калядзіца”, “Скарбніца натхнення”, “Мы вясну гукаем, вясну сустракаем”.  Таксама запланавыны экскурсіі для выхаванцаў старэйшых груп  ў тэатр лялек,  тэатральны музей сярэдняй школы № 12.     Паміж тэатрам лялек і нашай дашкольнай установай склаліся даўнія добрыя адносіны праз далучэнне выхаванцау да тэтральнага мастацва.

        На працягу года педагагічныя работнікі будуць цесна ўзаемадзейнічаць і з Вамі, паважаныя бацькі.   

  Мы ўпэўнены, што фарміраванне асноў нацыянальнай самасвядомасці ў дзяцей, далучэнне іх да роднай мовы ў  сумеснай працы ўстановы дашкольнай адукацыі і сям’і дадуць станоўчыя вынікі.

Прапануем Вам беларускія сайты па адукацыі, выхаванні і развіцці нашых дашкалят!

Праект «Народныя казкі для дзетак» — iнiцыятыва ЮНIСЕФ у Беларусі. Там вы знойдзеце многа цудоўных казак и гульняў для вашых дзетак на беларускай мове.

http://kazki.unicef.by/ 

"Буся" - чытанка-маляванка для дашкольнікаў

http://www.veselka.by/?page_id=4543

Вожык і  мышы

  Усе дзеці разам з гульцамі-мышамі становяцца ў круг. Вожык—у цэнтры круга. Па сігнале ўсе ідуць направа, вожык — налева. Гульцы прамаўляюць словы: Бяжыць вожык — тупу-тупы, Увесь калючы, гостры зуб! Вожык-вожык, ты куды? Пекла якой бяжыш бяды? Пасля гэтых слоў усе спыняюцца. Па сігнале да вожыку падыходзіць адзін гулец і кажа:

Вожык ножкамі туп-туп!

Вожык глазкамі  луп-луп!

Чуе вожык — усюды ціш,

Чу!.. Скрабецца ў лісце мыш!

Вожык імітуе руху: асцярожна ходзіць, прыслухоўваецца. Мышы ў гэты час бегаюць па-за кругам. Вядучы кажа:

Бяжы, бяжы, вожык,

Не шкадуй ты ножак,

Ты лаві сабе мышэй,

Не лаві нашых дзяцей!

Мышкі бегаюць па крузе, подбегам і за круг. Вожык іх ловіць (пятнает).

Гульцы хутка прысядаюць і апускаюць рукі. Мышка злоўленая: яна ў пастцы. Такім чынам, гульня паўтараецца некалькі разоў.

Правілы гульні. Усе дзейнічаюць дакладна ў адпаведнасці з тэкстам. Вожык пятнает мышэй, злегку крануўшы іх рукой. Запятнанная мышка адразу выходзіць з гульні.

  Запляціся, пляцень!

Якія граюць дзеляцца на дзве роўныя па сілах каманды — зайцы і тын. Малююць дзве паралельныя лініі — калідор шырыней 10— 15 см. Гульцы-тын, узяўшыся за рукі, становяцца ў цэнтры калідора, а зайцы — на адным з канцоў пляцоўкі. Дзеці-плот чытаюць:

 Заяц, заяц не хадзі,

Ў  гародзе не блудзі!

Пляцень, заплятайся,

Зайцы лезуць, спасайся!

Пры апошнім слове зайцы бягуць да плетню і імкнуцца разарваць яго ці праскочыць пад рукамі гульцоў. Зайцы, якія праскочылі, збіраюцца на іншым канцы калідора, а тым, каго затрымалі, кажуць: «Ідзі назад, у лес, асінку пагрызі!» І яны выбываюць з гульні. Дзеці-плот паварочваюцца тварам да зайцам і чытаюць:

У лес заяц паскакаў,

Нас пляцень уратаваў.

Гульня паўтараецца, пакуль не переловят ўсіх зайцоў. Пасля гэтага мяняюцца ролямі.

Правілы гульні. Перамагае тая група, якая переловит ўсіх зайцоў пры меншай колькасці запеваў.

   Ліскі     

Якія граюць па дамоўленасці або па лесаванні выбіраюць ліса — вядучага і, построившись ў круг дыяметрам 10-20 м, кладуць каля сябе лісок. Ліс падыходзіць да аднаго з якія граюць і кажа:

 — Дзе быў?

— У лесе.

— Каго злавіў?

— Ліску.

— Аддай ліску маю.

— За так не аддаю.

— А за што — скажы сам.

— Як абгоніш, дык аддам.

Пасля гэтага яны бягуць у супрацьлеглыя бакі па крузе. Гаспадаром ліскі становіцца той, хто зойме свабоднае месца ў крузе, лісам — гулец, які застаўся.

Жмуркі

Усе ідуць, прыскокваючы і напяваючы якую-небудзь песеньку, і вядуць гульца-ката з завязанымі вачыма. Як прывядуць да дзвярэй, ставяць яго на парог і загадваюць узяцца за ручку, а потым усе разам (хорам) нараспеў распачынаюць такую гаворку з катом:

 — Кот, кот! На чым стаіш?

— На дубе!

— За што трымаешся?

— За сук!

— Што на суку?

— Вуллі!

— Што ў вуллях?

— Мед!

— Каму  ды каму?

— Мне ды сыну майму!

— А нам што?

— Гліны на лапаце!

Тут усе пачынаюць тармасіць ката і спяваюць песеньку:

Кот, кот Апанас,

Ты лаві  тры годы нас!

Ты лаві  тры годы нас,

Не развязваючы глаз!

Як толькі праспяваюць апошнія словы, разбягаюцца ў розныя бакі. А кот Апанас прымаецца лавіць якія граюць. Усе круцяцца вакол ката, дражняць яго: то дакрануцца да яго пальцам, то пацягнуць за вопратку.

Правілы гульні. Лавіць і разбягацца можна толькі пасля слоў: «Не развязваючы вачэй!» Той, да каго дакрануліся, часова выходзіць з гульні.

Пярсцёнак

Якія граюць стаяць па крузе, трымаюць рукі наперадзе лодачкай.Выбіраецца адзін вядучы. У руках у вядучага ляжыць невялікі бліскучы прадмет (гэта можа быць колца, фанцік з фальгі). Вядучы ідзе па крузе і кожнаму як быццам кладзе колца ў рукі. Пры гэтым ен кажа:

Вось па крузе я іду,

Усім пярсценачак кладу,

Мацней ручкі заціскайце

Да глядзіце, не зявайце.

Аднаму з дзяцей ен незаўважна кладзе колца, а потым выходзіць з кола і кажа: «Пярсценачак, пярсценачак, выйдзі на ганачак!» Той, у якога ў ладошках апынецца колца, выбягае, а дзеці павінны пастарацца затрымаць яго, не выпусціць з круга.

Правілы гульні. Пасля слоў: «Пярсценачак, пярсценачак, выйдзі на ганачак!»— усе гульцы павінны паспець хутка ўзяцца за рукі, каб не выпусціць гульца з колцам у руцэ з круга.

   У Мазаля

Удзельнікі гульні выбіраюць Мазаля. Усе астатнія адыходзяць ад Мазаля і дамаўляюцца, што будуць яму паказваць, пасля чаго ідуць да Мазалю і кажуць:

 — Здравствуй, дедушка Мазаль —

З дліннай белай барадой,

 З чорнымі вачамі, з белымі вусамі!

 — Дзеткі, дзеткі! Дзе вы былі?

Дзе вы былі? Што рабілі?

 — Дзе мы былі, вам не скажам,

 Што рабілі — пакажам!

Усе робяць тыя руху, аб якіх дамовіліся загадзя. Калі дзед Мазоль адгадае, якія граюць разбягаюцца, а дзед ловіць іх.

Правілы гульні. Дзед Мазаль выбірае сабе на замену самага хуткага і спрытнага гульца.

  Рэдзькі

Пан стаіць дзе-небудзь удалечыні, а гаспадар застаецца з редьками. Рэдзькі садзяцца на траву адна за іншы, абхапіўшы абедзвюма рукамі таго, хто сядзіць наперадзе. Яны спяваюць:

 Мы на градачцы сядзім,

Ды на сонейка глядзім!

Мы ядзім, сядзім, сядзім!

Мы глядзім, глядім, глядзім!

А гаспадар перад градкамі пахаджвае. Раптам здалек чуецца:

Дзінь-дзілінь!

Дзінь-дзілінь!

Дзінь-дзілінь!

Гэта пан на кані (на палачцы) верхам едзе. Ен пад'язджае да градцы, аб'язджае яе два-тры разы, потым спыняецца і пытаецца: «Ці дома хазяін?» Гаспадар адказвае: «Дома! А хто там?» Пан кажа: «Сам пан!» Гаспадар пытаецца: «Што табе трэба?» Пан кажа:

Мая пані на печы ляжала.

Звалілася з печы,

Пабіла плечы.

Вохае, уздыхае —

Рэдзькі жадае.

Дай мне рэдзькі!

Хозяин отвечает:

Рэдзька яшчэ маленькая:

З курыную галоўку.

Прыязджай заўтра!

Пан паехаў дадому. Праз некаторы час ен зноў прыязджае да гародзе і пытаецца тое ж самае. Гаспадар глянуў на градку і кажа:

Рэдзька яшчэ маленькая:

З гусіную  галоўку.

Прыязджай заўтра, тады дам!

Пан паскакаў назад. Праз некаторы час зноў прыязджае і кажа тое ж самае. Гаспадар адказвае: «Цяпер мая рэдзька вырасла з конскую галоўку!» Пан пытаецца: «А можна вырваць рэдзьку?» Гаспадар кажа: «Можна! Цягні сам, якую хочаш!» Пан падыходзіць да рэдзьцы і тузае тую, якая сядзіць апошняй. А рэдзька моцна сядзіць ды пасмейваецца над ім:

Ножкі ў пана таненькія,

Ручкі ў пана слабенькія!

Пан паскакаў назад. Праз некаторы час зноў прыязджае і кажа тое ж самае. Гаспадар адказвае: «Цяпер мая рэдзька вырасла з конскую галоўку!» Пан усе тузае, а выдраць няма сілы. А рэдзькі з гаспадаром над ім пасмейваюцца, прамаўляючы тыя ж словы.

Нарэшце, пан натужыўся, злаўчыўся, вырваў рэдзьку і адвеў туды, дзе стаіць яго конь. Потым падыходзіць да гаспадара і зноў пытаецца: «А можна мне яшчэ рэдзьку?» «Можна, цягні!» — дазваляе гаспадар. Пан сам выдраць не можа і кліча першую рэдзьку. Пачынаюць яны разам цягнуць. Выцягнулі яшчэ адну! Потым яны сталі выцягваць усе рэдзькі па чарзе. І кожная рэдзька, якую ен з градкі выдернет, становіцца за папярэднімі редьками гуськом. Так працягваецца да таго часу, пакуль на градцы нічога не застанецца. Пан сядае на каня і едзе разам з редьками.

Правілы гульні. Выдзіраць рэдзьку можна толькі з дазволу гаспадара.

Грушка

Якія граюць бяруцца за рукі, утвараючы круг, у сярэдзіне якога становіцца хлопчык або дзяўчынка. Гэта і будзе грушка. Усе ходзяць вакол грушкі па крузе:

 Мы пасадзім грушку —

Вось так, вось так!

Няхай наша грушка

Расце, расце

Вырастай ты, грушка,

Вось такой вышыні;

Вырастай ты, грушка,

Вось такой шырыні;

Вырастай ты, грушка,

Вырастай у добры час!

Патанцуй, Марылька,

Пакружыся ты для нас!

А мы гэту грушку

Усе шчыпаць будзем.

Ад нашай Марылькі

Уцякаць будзем!

Грушка ў сярэдзіне круга павінна рабіць усе тое, аб чым спяваецца ў песні: танцаваць, кружыцца. На словы «Вось такой вышыні» дзеці паднімаюць рукі ўверх, а на словы «Вось такой шырыні» разводзяць іх у бакі. Калі спяваюць: «А мы гэту грушку усе шчыпаць будзем», усе набліжаюцца да грушке, каб дакрануцца да яе, і хутка ўцякаюць, а грушка ловіць каго-небудзь.

Правілы гульні. Усе гульнявыя дзеянні павінны быць дакладна ўзгодненыя са словамі.

Лясь, лясь, уцякай!

Якія граюць ходзяць па пляцоўцы — збіраюць на лузе кветкі, плятуць вянкі, ловяць матылькоў і г. д. Некалькі дзяцей выконваюць ролю конікаў, якія ў баку скубуць траўку. На словы вядучага:

 — Лясь, лясь, уцякай!

Цябе коні стопчуць.

— А я коней не баюсь,

Па дарозе пракачусь!

Некалькі гульцоў пачынаюць скакаць на палачках, пераймаючы конікам і імкнучыся злавіць дзяцей, якія гулялі на лузе.

Правілы гульні. Ўцякаць можна толькі пасля слова прокачусь. Той дзіця, якога дагоніць конік, на час выбывае з гульні.

Мароз

З дапамогай лічылкі выбіраецца Дзед Мароз.

Ты зялёны, ты чырвоны,

ты ў футры, ў кажусе,

У цябе сіні нос,

гэтя ты, Дзед Мароз!

Усе дзеці разбягаюцца, а Дзед Мароз стараецца дакрануцца да любога гульца і замарозіць яго. Замарожаны стаіць нерухома ў любой позе. 

Правілы гульні. Разбягацца можна толькі пасля заканчэння лічылкі. У момант замаразкі можна прыняць любую позу. Выйграе той, хто ні разу не трапіўся Дзеду Марозу.

Лянок

На зямлі малююць гурткі - гнязда, якіх на два-тры менш, чым гульцоў.Усе становяцца ў круг, бяруцца за рукі. Вядучы у коле робіць розныя руху, усё паўтараюць іх. 

Па камандзе "саджаць лён» гульцы займаюць гнязда, а хто не зойме гняздо, лічыцца «пасаджаным»: яго садзяць у гняздо да канца гульні.

 Правілы гульні. Перамагае той, хто зойме апошняе свабоднае гняздо.

Іванка

На зямлі малююць круг дыяметрам 5-10 м.Гэта лес, а ў сярэдзіне квадрацік - дом лесавіка. У квадрат змяшчаюць Іванку і выбіраюць лесавіка. Астатнія - лебедзі. Лебедзі, залятаючы ў лес, спрабуюць забраць Іванку, а лесавік - злавіць лебедзяў рукой або дакрануцца да іх дубчыкам. Лебедзь, якому атрымоўваецца вывесці з лесу Іванку, сам становіцца лесавік, і гульня пачынаецца спачатку. Правілы гульні. Забягаць у дом лесавіка нельга. Злоўленыя лебедзі выбываюць з гульні да змены роляў. Лесавік не мае права выходзіць з лесу і ўвесь час стаяць каля дома, ён павінен рухацца па пляцоўцы.

 

Патриотическое воспитание признается сейчас одной из главных целей в системе образования. Сила страны – в ее гражданской общности. Чтобы воспитать в человеке уважение и любовь к своей Родине, нужно начинать с самого детства. 

Но доступны ли чувства патриотизма дошколятам? Сегодня педагоги дошкольного образования с уверенностью положительно ответят на этот вопрос.

Дети дошкольного возраста уже способны испытывать чувство любви к самым близким людям, к своему родному городу, родной природе. А это и есть начало зарождения любви к своей Родине, чувства патриотизма, которое увеличивается в процессе познания культуры, истории своего народа и формируется посредством целенаправленного воспитания.

В арсенале наших педагогов сегодня многообразие современных методов и форм организации работы с воспитанниками по патриотическому воспитанию: виртуальные экскурсии, беседы, квест-игры, занятия, разнообразные дидактические игры, развлечения, праздники, интерактивные викторины и др.

 На конкретных примерах героических поступков своих земляков, исторических событиях, которые доступны пониманию ребенка, на народных традициях, современных общественных событиях, формируется своё отношение и видение жизни народа.

Однако ребенку-дошкольнику сложно еще разбираться в политической, социальной или экономической жизни страны, и для него главным остается любовь к своей семье, своему родному городу, гордость за свою Родину, в том числе и за ее государственные символы, так как именно символика является частью истории и культуры страны.

Очень важно не просто организовать центр символики в группе, а обеспечить активное его включение в образовательный процесс при реализации образовательных областей учебной программы дошкольного образования.

Много сделано, много еще предстоит сделать. Главное, что для организации работы по патриотическому воспитанию в центре символики для наших ребят и педагогов имеется разнообразный дидактический материал:

– государственная символика;

– альбомы «Моя семья», «Наш детский сад», «Мой родной город», «Минск – столица Беларуси», «Наши великие соотечественники» (Ф.Скорина, Е.Полоцкая, писатели, поэты, художники и др.);

– альбомы о государственных и народных праздниках («День Победы», «Праздники весны», «Народные зимние гулянья» и др.);

– альбомы заповедников, иллюстраций с изображением животного и растительного мира Беларуси;

– карта страны;

– родословные древа семей детей;

– куклы (мальчик и девочка) в национальных костюмах;

– предметы декоративно-прикладного искусства;

– иллюстрации с архитектурными памятниками Беларуси, современными зданиями родного города;

– познавательная и художественная литература и многое другое.